ai
Sztuczna inteligencja, czy się boimy, ekscytujemy, ignorujemy aby w sposób bierny i bez zastanowienia korzystać z technologii przyszłości. Używając terminu przyszłość czy też technologia przyszłości należy ostrożnie operować datami i periodyzacją z uwagi na różne tempo progresu tzw. nowoczesności odnośnie do obserwowanych dziedzin życia. Niezależnie jednak od kierunków rozwoju i procesu „rozlania się” w sposób bardziej lub mniej gwałtowny algorytmu myśli i opanowania kluczowych miejsc ludzkiej działalności to człowiek pozostaje elementem kluczowym i klientem strategicznym najbardziej wyrafinowanych rozwiązań programistycznych. Problemem zasadniczym jest rodzaj podmiotowości i sposób wykorzystania technologii wobec człowieka. Naturalnym i nie budzącym większego sprzeciwu przykładem wykorzystania ai są technologie informacyjno-komunikacyjne z naciskiem na obowiązki administracyjne ludzi jako elementu określonej społeczności. Oczywiście w dalszym rozwoju tego kierunku będzie dochodzić, już dochodzi do zacieśnienia więzów inwigilacji i możliwości wielopoziomowej kontroli niemal każdej dziedziny życia, ponieważ informatyzacja i gromadzenie danych sprzyja i korumpuje nawet najlepsze dobre zasady wolności obywatelskiej, cóż jeśli sami dobrowolnie oddajemy swoją prywatność i niezależność. Optymista zadaje pytanie, czy?, zaś pesymista, kiedy proces autonomii algorytmu myśli będzie w stanie stworzyć własną strukturę z pseudo-behawioralnym systemem samo zachowania i samoobrony własnej egzystencji z odruchem reakcji na zagrożenia zewnętrzne z poza systemu. Budowa podstawowego algorytmu rozpoczyna się od idei, dalej to już określona bądź też nieskończona liczba możliwości, zależnie co się będzie działo po if, a co po else.
Codziennie dokonujemy wyborów, każde uderzenie serca wybiera kolejną porcję życiodajnej krwi, płynącej i przenoszącej życie do każdej mniej lub bardziej ważnej komórki, organu i na końcu ukoronowanie całego procesu ludzkiej egzystencji, myśl, świadomość jaźni. Ile miejsca w tym cyklu stanowią wybory. Nieświadome sfery behawioralnych odruchów jeżeli tak to tak a w przeciwnym razie inaczej, a to co jest świadomym wyborem jest tak ogromną przestrzenią możliwości jak niemal cały wszechświat z liczbą galaktyk, gwiazd i planet, każda sekunda życia jest mikrokosmosem zdarzeń. Sztuczne struktury maksymalizujące autonomię działają jako komórki wspomagające, usprawniające i odciążające procesy świadomych decyzji. Przetwarzanie i analiza danych, przejrzysty zapis informacji, szybkość reakcji i ciągłość działania dotyczy czynności podświadomych i nie mieści się w granicach definiowanej inteligencji. Rozwijanie odruchów obronnych i samozachowawczych prowadzi do zwielokrotnienia sprawności w tworzeniu zabezpieczeń i przestrzeni do ekspansji własnej autonomii w celu zapewnienia sobie bezpiecznego działania i samodoskonalenia struktury obronnej. W dalszym jednak ciągu na czele algorytmu pozostaje tylko idea startowa, bez świadomości sztuczna inteligencja nie tworzy nowych naczelnych. (Pavel O'Lea);